berichten
recensie 29-04-2006
leeuwarder courant door Sietse Singelsma
(persbericht opslaan voor vergroten)
bron:zakenspiegel 1-12-2008
Als ik het atelier van kunstenares Gea Koevoets (1962 ) binnenkom, komt de warmte mij letterlijk tegemoet. Ten eerste door de bijzonder hartelijke ontvangst die mij ten deel valt maar ook omdat de kachel lekker hoog staat. Buiten begint op dat moment de eerste echte najaarsstorm, is het nat en overheersen de donkere en grijze tonen.
De geborgenheid van
Gea Koevoets
Toch doet zich iets merkwaardigs voor, het lijkt dat de wereld van buiten zich naar binnen heeft verplaatst. Op de schilderijen van Gea overheersen namelijk ook de grijze en zwarte tinten. Dit lijkt haaks op haar spontane enthousiasme te staan, maar niet op de uitspraak dat een kunstenaar in zijn gedrag misschien wel het totaal tegenovergestelde moet zijn van wat er in zijn werk te vinden is. De grootste feestvierder kan wel volledig vergeestelijkt in zijn of haar kunst naar voren komen. Gea Koevoets heeft geen reguliere opleiding in de kunsten gevolgd, wel wilde ze vroeger als kind thuis al een ezel om op te schilderen, de drang om te creëren is er altijd geweest. Ze vertelt me dat ze uit een warm en creatief gezin komt, haar vader, een echte Amsterdammer uit de Jordaan, bespeelt zowat ieder instrument en haar moeder, een Friese Harekiet, maakte poppen . 'En ja ', vraagt ze zich hard op af, 'wanneer ben je nu eigenlijk kunstenaar?' In ieder geval als de innerlijke drijfveer en noodzakelijkheid er zijn. Die zijn er, zoveel is zeker duidelijk. Als geoefend kijker zoek ik zoals altijd vanzelfsprekend naar verbanden tussen haar werk in dit geval en voorbeelden uit de kunsthistorie. Soms zijn die verbanden niet altijd even voor de hand liggend en kom je met een kunstenaar aan die wel in intensiteit raak vlakken heeft maar in letterlijke zin dan weer niet. Toch komt er één doorheen schemeren en dat is de Italiaan Giorgio Morandi (1890-1964),die zijn hele leven, in de beslotenheid van zijn eigen omgeving heeft gewerkt, en zich alleen bezig hield met de onderwerpen stilleven en landschap. Iets van deze vasthoudende soberheid is beslist terug te vinden in de schilderijen van Gea Koevoets. 'ik ben géén reiziger, ik moet vastigheid hebben, bijvoorbeeld de huizen zijn in een landschap, ijkpunten', zegt ze op een gegeven moment. Ze werkt met vele dunne laagjes verf over elkaar waar ze dan ook vaak nog weer de schuurmachine op zet. Het zijn herinneringslandschappen, gevoelde landschappen. In haar atelier in de Haniasteeg te Leeuwarden geeft ze ook schilderlessen. Ze probeert haar cursisten er op te wijzen dat ze zich open moeten zetten voor ze aan het werk kunnen en dat dan vanzelf een bepaalde eigenheid naar voren gaat komen. ' Je moet jezelf niet aanpassen in je werk', zegt ze. Een dappere houding en de enige juiste. De wijze waarop Gea Koevoets bezig is, is opgebouwd uit eerlijkheid en vooral gevoel en dat maakt haar zeer geliefd bij haar cursisten en een steeds groter wordend publiek, die zich allen even geborgen voelen bij haar warme enthousiasme. Het werk van Gea Koevoets is in de maand december te bekijken in Galerie Artemisia op de Eewal in Leeuwarden.
Door: Anne Feddema
De geborgenheid van
Gea Koevoets
Toch doet zich iets merkwaardigs voor, het lijkt dat de wereld van buiten zich naar binnen heeft verplaatst. Op de schilderijen van Gea overheersen namelijk ook de grijze en zwarte tinten. Dit lijkt haaks op haar spontane enthousiasme te staan, maar niet op de uitspraak dat een kunstenaar in zijn gedrag misschien wel het totaal tegenovergestelde moet zijn van wat er in zijn werk te vinden is. De grootste feestvierder kan wel volledig vergeestelijkt in zijn of haar kunst naar voren komen. Gea Koevoets heeft geen reguliere opleiding in de kunsten gevolgd, wel wilde ze vroeger als kind thuis al een ezel om op te schilderen, de drang om te creëren is er altijd geweest. Ze vertelt me dat ze uit een warm en creatief gezin komt, haar vader, een echte Amsterdammer uit de Jordaan, bespeelt zowat ieder instrument en haar moeder, een Friese Harekiet, maakte poppen . 'En ja ', vraagt ze zich hard op af, 'wanneer ben je nu eigenlijk kunstenaar?' In ieder geval als de innerlijke drijfveer en noodzakelijkheid er zijn. Die zijn er, zoveel is zeker duidelijk. Als geoefend kijker zoek ik zoals altijd vanzelfsprekend naar verbanden tussen haar werk in dit geval en voorbeelden uit de kunsthistorie. Soms zijn die verbanden niet altijd even voor de hand liggend en kom je met een kunstenaar aan die wel in intensiteit raak vlakken heeft maar in letterlijke zin dan weer niet. Toch komt er één doorheen schemeren en dat is de Italiaan Giorgio Morandi (1890-1964),die zijn hele leven, in de beslotenheid van zijn eigen omgeving heeft gewerkt, en zich alleen bezig hield met de onderwerpen stilleven en landschap. Iets van deze vasthoudende soberheid is beslist terug te vinden in de schilderijen van Gea Koevoets. 'ik ben géén reiziger, ik moet vastigheid hebben, bijvoorbeeld de huizen zijn in een landschap, ijkpunten', zegt ze op een gegeven moment. Ze werkt met vele dunne laagjes verf over elkaar waar ze dan ook vaak nog weer de schuurmachine op zet. Het zijn herinneringslandschappen, gevoelde landschappen. In haar atelier in de Haniasteeg te Leeuwarden geeft ze ook schilderlessen. Ze probeert haar cursisten er op te wijzen dat ze zich open moeten zetten voor ze aan het werk kunnen en dat dan vanzelf een bepaalde eigenheid naar voren gaat komen. ' Je moet jezelf niet aanpassen in je werk', zegt ze. Een dappere houding en de enige juiste. De wijze waarop Gea Koevoets bezig is, is opgebouwd uit eerlijkheid en vooral gevoel en dat maakt haar zeer geliefd bij haar cursisten en een steeds groter wordend publiek, die zich allen even geborgen voelen bij haar warme enthousiasme. Het werk van Gea Koevoets is in de maand december te bekijken in Galerie Artemisia op de Eewal in Leeuwarden.
Door: Anne Feddema
Bron: Leeuwarder Courant 06-12-2008
Gea Koevoets
LEEUWARDEN - Ruim twee jaar geleden had Gea Koevoets haar eerste solotentoonstelling bij de Kunstuitleen in Leeuwarden. Zij liet toen enkel landschappen zien in een zeer persoonlijk handschrift. Op haar nieuwste tentoonstelling bij Artemisia in Leeuwarden zijn de landschappen verre in de minderheid. De hoofdrol is nu voor huisjes.
Koevoets gebruikt sobere kleuren, veel grijs, zwart en wit met soms een wasje blauw of bruin. De verfhuid is afwisselend. Nu eens glad, wanneer ze lagen verf dun over elkaar heen zet en er parelachtig grijze tussentinten ontstaan. Dan weer met een sterke structuur wanneer de kunstenares de verf er dik op zet en vervolgens gedeeltelijk wegschuurt.
Een een tikkeltje somber werk dus, dat echter wel een bepaalde lading heeft. Je voelt dat die huisjes niet zomaar bouwwerkjes zijn en zeker geen knusse haardsteden. Ze zijn een metafoor, ze staan voor iets anders. Plotseling valt het je op dat ze bijna nooit ramen hebben en helemaal nooit deuren.
Het zijn huizen waar je niet uit kunt als je er in zit en waarin je niets hoort of ziet van wat er buiten gebeurt. Dit zijn schilderijen die gaan over isolement en eenzaamheid, over mensen die opgesloten zitten in zichzelf. Dat zijn gevoelens die velen van tijd tot ervaren en zullen herkennen. Ze vertalen in werk waarin vorm en inhoud zo perfect samenvallen is niet iedereen gegeven, maar Koevoets wel.
Sieraden zijn er bij Artemisia van de Utrechtse kunstenares Frans Beelen. Ze ogen barok en extravagant. Beelen maakt haar halssieraden op een basis van fluweel dat ze opwerkt met sierkoord en van accenten voorziet met materialen als edelstenen, kralen, veren, mineralen en schelpen. Ze zien er geweldig uit, echt iets voor de feestdagen.
Prijzen: Gea koevoets €340 tot €1575, Beelen €60 tot €350. Galerie Artemisia, Eewal 98 Leeuwarden. Donderdag tot en met zaterdag 12.30 uur tot 17.00 uur. Tot en met 27 december.
SYTSE SINGELSMA
LEEUWARDEN - Ruim twee jaar geleden had Gea Koevoets haar eerste solotentoonstelling bij de Kunstuitleen in Leeuwarden. Zij liet toen enkel landschappen zien in een zeer persoonlijk handschrift. Op haar nieuwste tentoonstelling bij Artemisia in Leeuwarden zijn de landschappen verre in de minderheid. De hoofdrol is nu voor huisjes.
Koevoets gebruikt sobere kleuren, veel grijs, zwart en wit met soms een wasje blauw of bruin. De verfhuid is afwisselend. Nu eens glad, wanneer ze lagen verf dun over elkaar heen zet en er parelachtig grijze tussentinten ontstaan. Dan weer met een sterke structuur wanneer de kunstenares de verf er dik op zet en vervolgens gedeeltelijk wegschuurt.
Een een tikkeltje somber werk dus, dat echter wel een bepaalde lading heeft. Je voelt dat die huisjes niet zomaar bouwwerkjes zijn en zeker geen knusse haardsteden. Ze zijn een metafoor, ze staan voor iets anders. Plotseling valt het je op dat ze bijna nooit ramen hebben en helemaal nooit deuren.
Het zijn huizen waar je niet uit kunt als je er in zit en waarin je niets hoort of ziet van wat er buiten gebeurt. Dit zijn schilderijen die gaan over isolement en eenzaamheid, over mensen die opgesloten zitten in zichzelf. Dat zijn gevoelens die velen van tijd tot ervaren en zullen herkennen. Ze vertalen in werk waarin vorm en inhoud zo perfect samenvallen is niet iedereen gegeven, maar Koevoets wel.
Sieraden zijn er bij Artemisia van de Utrechtse kunstenares Frans Beelen. Ze ogen barok en extravagant. Beelen maakt haar halssieraden op een basis van fluweel dat ze opwerkt met sierkoord en van accenten voorziet met materialen als edelstenen, kralen, veren, mineralen en schelpen. Ze zien er geweldig uit, echt iets voor de feestdagen.
Prijzen: Gea koevoets €340 tot €1575, Beelen €60 tot €350. Galerie Artemisia, Eewal 98 Leeuwarden. Donderdag tot en met zaterdag 12.30 uur tot 17.00 uur. Tot en met 27 december.
SYTSE SINGELSMA
2014
Fries Dagblad
Ruwe bolster blanke pit